LICZEBNIKI GŁÓWNE
Liczebniki główne piszmy przeważnie małą literą: 6 - sechs, 15 - fünfzehn, 120 - hundertzwanzig itd.
Wyjątki to: die Null, die Million, die Milliarde. Liczebniki główne odpowiadają na pytania:
   » wieviel? - jeśli pytamy o ilość
   » wie viele? - jeśli pytamy o liczbę

  • Liczebniki od 1 do 12:

    • 1 - eins
    • 2 - zwei
    • 3 - drei
    • 4 - vier
    • 5 - fünf
    • 6 - sechs
    • 7 - sieben
    • 8 - acht
    • 9 - neun
    • 10 - zehn
    • 11 - elf
    • 12 - zwölf

  • Liczebniki od 13 do 19 tworzy się z liczebników jednostkowych + zehn, np.:

    • drei - dreizehn
    • vier - vierzehn
    • sechs - sechzehn
    • sieben - siebzehn

  • Liczebniki oznaczające dziesiątki tworzy się z liczebników jednostkowych + zig, np.:

    • zwei - zwanzig
    • drei - dreißig
    • vier - vierzig
    • sechs - sechzig
    • sieben - siebzig

  • Liczebniki od 21 do 99 są złożeniami z liczebników jednostkowych i dziesiętnych. W przeciwieństwie do języka polskiego złożenie takie powstaje według schematu: liczebnik jednostkowy + und + liczebnik dziesiętny, np.:

    • 34 - vierunddreizig [ vier + und + dreizig ]
    • 88 - achtundachtzig [ acht + und + achtzig ]

  • Wszystkie liczebniki poniżej miliona piszemy łącznie:

    • 462 348 - vierhundertzweiundsechzigtausenddreihundertachtundvierzig
    • 1 210 120 - eine Milion zweihundertzehntausendeinundzwanzig
    • 6 319 000 - sechs Milionen dreihundertneunzehntausend

LICZEBNIKI PORZĄDKOWE

Liczebniki porządkowe w języku niemieckim występują razem z rodzajnikiem określonym, zaimkiem dzierżawczym lub zaimkiem wskazującym. Po liczebnikach porządkowych pisanych cyfrą występuje kropka. Odmieniają się one jak przymiotniki.

Liczebniki od 1 do 19 tworzy się przez dodanie do liczebnika głównego przyrostka "-te":

vier der, die, das vierte
vierzehn der, die, das vierzehnte
Wyjątki:
eins der, die, das erste
drei der, die, das dritte
sieben der, die, das siebte
acht der, die, das achte

Liczebniki od 20 do 100 tworzy się przez dodanie do liczebnika głównego przyrostka "-ste":

vierzig der, die, das vierzigste
einundzwanzig der, die, das einundzwanzigste
hundert der, die, das hundertste


OKREŚLANIE CZASU
Do określania czasu używa się w języku niemieckim liczebników głównych. O czas pytamy następująco:
   » Wieviel Uhr ist es? - Która jest godzina?
   » Wie spät ist es? - Jak późno jest?

Przykłady:
  • 1.00
    • Es ist ein Uhr.
    • lub: Es ist eins.
  • 5.16
    • Es ist fünf Uhr sechzehn.
    • lub: Es ist sechzehn nach fünf.
  • 18.54
    • Es ist achtzehn Uhr vierundfünfzig.
    • lub: Es ist sechs vor neunzehn.
  • 22.30
    • Es ist zweiundzwanzig Uhr dreißig.
    • lub: Es ist halb elf.
Podając czas jakiegoś zdarzenia stosujemy przyimek "um", np.:
  • Der Zug fährt um zwölf (Uhr) ab.
  • Um wieviel Uhr soll ich dich vom Bahnhof abholen?