Oprócz zaimka osobowego kolejnym ważnym elementem w zdaniu jest oczywiście czasownik. Ogromna większość czasowników w bezokoliczniku, czyli w tej surowej wersji jeszcze nie odmienionej, kończy się na "-en", zdecydowana mniejszość na "-ln" lub "-rn". To co pozostaje po odrzuceniu końcówki "-en" lub "-n" w przypadku pozostałych końcówek czasowników to temat czasownika.

sprechen - mówić

wohnen - mieszkać

lächeln - uśmiechać się

erinnern - przypominać

Nr.	Singular	Plural
1.	ich sage	wir sagen
2.	du sagst	ihr sagt
3.	er/sie/es sagt	sie/Sie sagen

Oczywiście najważniejszą cechą charakterystyczną czasowników jest ich odmiana, najczęściej przez osoby i temu też poświęcimy tu resztę miejsca. Jak wielu innych językach także tu istnieje tz. odmiana regularna, która oznacza, że czasowniki otrzymują określoną końcówkę w zależności od osoby przez którą są odmieniane. Poniższa lista prezentuję właśnie taką odmianę

Nr.	Singular	Plural
1.	ich arbeite	wir arbeiten
2.	du arbeitest	ihr arbeitet
3.	er/sie/es arbeitet	sie/Sie arbeiten

Bardzo istotną regułą jest pojawienia się litery "e" przed końcówką właściwą wynikającą z odmiany. Na szczęście nie pojawia się ona w sposób dowolny, a pojawia się zawsze tam, gdzie tz. temat czasownika kończy się na "t" lub "d" oraz, co jest tu mniej istotne, na grupy spółgłosek, kończących się na -ffn, -chn, -tm.

O tym jak istotna jest końcówka czasownika świadczy fakt istnienia kolejnej zasady, która także dotyczy właśnie jej. Otóż tematy czasowników zakończonych na: -s, -ß, -x, -z tracą w 2. osobie liczby pojedynczej końcówkę -s: heißen - du heißt, tanzen - du tanzt, mixen - du mixt itd.