W języku niemieckim istnieje dwa podstawowe sposoby formułowania zapytań. Obydwa są dość proste i łatwe do opanowania oraz tak samo jak w języku polskim mają one identyczne funkcje.

Pierwszy typ pytania to tz. pytanie roztrzygające, w praktyce oznacza to tyle, że w odpowiedzi na takie pytanie można udzielić krótkiej odpowiedzi: tak lub nie. Pytanie takie odpowiada polskiemu zapytaniu rozpoczynjącemu się od słowa: CZY. np.: Czy Romek jest w domu?

Pod względem budowy jest ono bardzo proste, ponieważ często wystarczy zmienić szyk zdania oznajmującego, aby otrzymać takie właśnie zdanie pytające. Zmiana taka polega na przesunięciu czasownika (tego odmienionego przez osobę - w formie osobowej) na sam początek zdania.

• Wohnt er in London? - Ja, er wohnt in London.
• Spielen Mark und Julia Tennis? - Ja, Mark und Julia spielen Tennis.

Oczywiście czasem nie wystarczy tylko zmienić miejsce czasownika w zdaniu, często zmianie ulegają także inne części mowy, stosowanie do sensu naszej wypowiedzi.

• Heißen Sie Mark? - Ja, ich heiße Mark.
• Ist das dein Auto? - Ja, das ist mein Auto.

Inne przykłady zdań oraz opis budowy zdań pytających znajdziecie pod tym adresem: zdania w języku niemieckim.